Het was Wedgwood, nog altijd beroemd, die begin negentiende eeuw het bestaan van het theeservies redde. Het krullerige porselein van een eeuw eerder was uit de mode en aangezien de klantenkring in de Franse Revolutie was onthoofd, werd het tijd voor een betaalbaar en strak burgerservies. Dat maakte hij.

Tegenwoordig drinken we supermarktthee uit mokken. Met het sierlijke kopje verdween ook het decorum. Sommige kunstenaars gaan daartegenin, zeker nu eigentijdse vormgeving vaak teruggrijpt naar grootmoeders tijd. Zo ook de tentoonstelling van Wieki Somers bij Vivid, waar je bij binnenkomst het boek 'Decadent' ziet liggen over eigentijdse serviezen. Op de cover prijkt een theepot van Somers. Een stevige pot om met twee handen vast te houden en die de vorm heeft van een varkensschedel. Je kunt het akelige ding verbergen in een warme theemuts, alleen is die wel van rattenbont gemaakt.

Somers' nuchtere humor doet denken aan Droog Design waar ze een tijd mee werkte. Dat haar vormgeving ook verwijst naar oudere en liefst burgerlijke kunstnijverheid, zoals een theemuts, maakt dat ze wel een theepot heeft neergezet zoals deze hoort te zijn. Een pronkstuk, het middelpunt van een salon.

De theepot staat in de galerie die Somers heeft aangekleed als een frisse, lichte huiskamer. Er zijn vazen met tuttige bloemmotiefjes en de eettafel is gedekt met wit damasten tafelgoed met wolkmotief. En er staan meubels bedekt door witte lakens: die zijn er nog niet. Het zijn 'contouren' van dingen die ze nog gaat ontwerpen.

Somers verwijst dus naar herkenbare motieven. Dat werkt goed mits ze die combineert met iets contrasterends. Een monumentale theepot met schedel, zo'n contrast maakt indruk, net als haar sjieke servetten waar roofvogels op rondcirkelen, maar haar steenvormige parfumflesje onderscheidt zich niet noemenswaardig van wat je in winkels ziet.

Toch gebruikt Somers niet alleen herkenbare motieven maar zoekt ze ook nieuwe vormen vanuit het materiaal. Zoals haar bloesemvazen. Je kunt ook hier vormen in herkennen als je wil, gezwellen, of borstjes achter een dun t-shirt, maar daar draait het niet om. Deze vazen bloesemen, ze groeien en ontpoppen, niet zoals bloemen, maar hoe aardewerk dat zou doen. Zo laat Somers zien dat ze zowel kan ontwerpen vanuit vertrouwde motieven maar dat ze ook eigen vormen kan ontwikkelen die enkel naar zichzelf verwijzen.

Wieki Somers 'Winters', t/m 15 januari 2006 in Vivid Vormgeving, William Boothlaan 15a, Rotterdam. www.vividvormgeving.nl