Er is niet veel kunst op tv, en als er een kunstprogramma is, is dat in crisis gelijk de kunst zelf, en wordt het niet bekeken. Maar soms, tijdens een onschuldige film of tv-serie, duikt de hedendaagse kunst ook op. Laatst nog, in een film van Woody Allen, en in Sex & The City. Kunst in die contreien is altijd schatplichtig aan de onvermoeibare traditie van l'Art pour l'art.

Het zit zo: sinds de industriële revolutie is de kunst van de maatschappij gaan wegvluchten omdat de wereld zo lelijk werd. Sommige kunstenaars zijn dat blijven doen. Voornoemde televisiebeelden toonden performances die met zwaar kunstjargon nergens over leken te gaan. Een persiflage op desondanks echt bestaande kunst die zich beroept op spiritueel mystieke zaken die in de nuchtere werkelijkheid dreigen te verdwijnen: diepzinnige kunstuitingen die de beschouwer op een hoger contemplatieniveau tillen.

Woody Allen viel in slaap en Carrie Bradshaw kreeg een passionele relatie met de kunstenaar - enfin, de kunst was een verstoring van het verder normale leven dat snel weer opgepakt werd. Maar dit soort new age kunst dat naar zichzelf verwijst via vicieuze cirkels van zelfreflectie over vorm, expressie en het hogere, bestaat nog steeds. Beelden die zo onduidbaar zijn dat ze je doen grijpen naar teksten die echter even onbegrijpelijk verhandelen over het visualiseren van filosofische of spirituele zaken. Je kunt er zo tarot mee leggen. De filosofie van deze eigentijdse bovenwerkelijke l'art pour l'art gaat hoger en hoger en hoger en. oh, het is uit beeld, zo hoog is het.

In Galerie Ram exposeren nu vijf Hongaarse kunstenaars in het teken van de landelijke manifestatie 'Hongarije aan Zee'. De tekeningen van Imre Bukta zijn combinaties van natuurlijke en menselijke elementen die het vermoeden oproepen dat er meer is tussen hemel en aarde. De video van Tamas Komorczky toont een geabstraheerde balletjetrap choreografie met engelachtige zang die iets lijkt aan te tonen dat ons in de dagelijkse realiteit ontgaat. Janos Sugars sculpturen lijken uitvergrote pictogrammen die intermenselijke relaties op elementair niveau bespiegelen en er vooral raadselachtig uitzien. Grappig is de aan draden schommelende video van Rudolf Pacsila waarop een man als sisyphuskwelling tegen de beweging in duwt. Het enige aardse concrete werk is dat van Németh Hajnal die op zoek naar urban culture zoals rap en andere muziek naar Berlijn afreisde, wat leidde tot spannende foto's en een saaie video. In Budapest kon ze die inspiratie niet vinden, ondanks de succesvolle Hongaarse sterren als Yonderboi.

Krijgt u een beeld? Nee? Dat komt doordat het beeld voor deze kunstenaars geen doel is maar een vehikel voor iets hogers. Volgens het persbericht is " .de verbindende lijn dat de beschouwer een spiegel wordt voorgehouden van de wereld waarin we leven en hoe we geleefd worden. Hierbij worden serieuze pogingen gedaan om te ontsnappen aan die realiteit", en in dit bestaan buiten de realiteit zit hem de crux. Zou de Hongaarse realiteit zo akelig zijn dat dit ontsnappen aan de werkelijkheid nodig is?

'Around Us / Hongarije aan Zee', t/m 15 november 2004, Galerie Ram, Blekerstraat 10, Do - zo 13 - 17 uur. www.ram-art.nl