De maan heeft zo zijn nadelen. Een video in Galerie West toont twee astronauten op de maan - soort van, het is meer een verduisterde zandbak - en daar staan ze dan. Ze leunen eens op het ene been, dan weer op het andere. Veel meer is er niet te beleven, de meeste attracties bevinden zich toch op de aarde.

Het zijn natuurlijk geen echte maanreizigers. John Wood en Paul Harrison vormen een Brits kunstenaarsduo dat net als landgenoten Gilbert en George zichzelf als uitgangspunt neemt voor een absurde kunst. Ze filmden zichzelf ook op een bergtop, net boven de wolkengrens. Ze poseren er wat heroïsch, fotograferen elkaar, maar ook hier slijt het gevoel van victorie snel. Het is een kunst die onverwacht extra actueel lijkt door de parachutesprong van Felix Baumgartner, ook zo'n combinatie van verveling en het jezelf willen overstijgen.

Is dit het nou, hoe nu verder - waarschijnlijk stellen sensatiezoekers als Baumgartner zichzelf zulke vragen, kunstenaars doen dat in elk geval. Wood en Harrison doen dat door de performancekunst uit de jaren zestig en zeventig te vervolgen, toen kunstenaars hun atelier en lichaam als vertrekpunt namen voor een onderzoek naar de grenzen van kunst. De ateliersketches van Wood en Harrison - een poot wegtrekken onder een tafel waar iemand op staat, met een bladblazer een papieren blad van de muur blazen - zijn een succes geworden. Ze vonden hun weg naar musea wereldwijd, zoals de Tate, MoMA, Centre Pompidou.

Voor hun nieuwste video's verruilden ze hun atelier voor andere locaties, waar ze ingehouden drama's ensceneerden. Zoals een speelgoedparkeerplaats waar autootjes ontploffen, meer imploderend dan exploderend, als goedgemanierde bomwrakken. Keeping up appearances net als in de video waar ze een maquette van een pier langzaam laten affikken, terwijl de carrillonmuziek doordraait.

Op zich is het interessant dat ze hun aandacht verschuiven van het atelier naar de rest van de maatschappij, waar mensen richting willen geven aan hun leven, aan de sleur ontsnappend met uitspattingen of juist understatement - zoals in de film waar ze stoelen stapelen in een raamloos kantoor zonder enig uitzicht. Maar deze kunst moet het ook hebben van humor. En op de een of andere manier is het net niet grappig of enerverend genoeg om je als bezoeker met een glimlach de galerie te doen verlaten.



Wood & Harrison, Unrelated Incidents, t/m 1 december 2012 in Galerie West, Groenewegje 136, Den Haag. (foto Galerie West: Wood & Harrison, Unrealistic Mountaineers).