Kunst kun je nooit goed beoordelen van een foto. Vroeger werd dat vooral gezegd over schilderkunst, waar iets magisch in de verfhuid schuilt dat alleen 'in het echt' te zien is. Maar tegenwoordig overstijgt de foto juist vaak het origineel. Dat begon met Pop Art en nam toe met de neo-pop van Jeff Koons en Damien Hirst: vooral gekocht door beleggers die geen tijd hebben om de kunst in het echt te bekijken. Zij beslissen op basis van foto's, dus is het de kunst om mediageniek te zijn. Misschien wordt dat minder nu de art bubble door de recessie misschien gebarsten is, maar ook bij andere kunsten is registratie essentieel. Zo vinden graffitikunstenaars de Youtube-filmpjes van hun acties belangrijker dan de piece zelf,die toch zo weer door de stadsreiniging wordt weggepoetst.

Een kunstenaar wiens werk op Amerikaanse wijze fotogeniek is, is de jonge Duitser Dennis Feddersen. Hij begon zijn loopbaan in de traditie van Claes Oldenburg met metershoge bureaulampen en robotmannetjes van uitvergrote huishoudelijke apparaten. Deze buitenbeelden hebben het vervreemdende effect waar Pop Art patent op heeft - groot, brutaal, in your face . Nu werkt Feddersen abstract, blijkt in zijn solopresentatie bij galerie Cokkie Snoei. Hij behing de ruimte in Rotterdam met een installatie van zwarte kunststof zakken. Metersbreed nemen ze de muren en het plafond over en vormen op foto's een onaards tafereel.

Die grote schaal wordt versterkt door wat piepkleine aquarelletjes aan de muur. Het zijn weinig meer dan zwarte inktvlekken op wit papier, waar Feddersen met pen mensfiguurtjes in heeft gekrast, ijl als Giacometti's existentalistische portretten. Deze basaal dramatische stijlmiddelen zie je ook in een kleine zwarte sculptuur achterin de galerie. Een aasgier die op zijn half vergane prooi landt, dacht ik. Maar bij nadere inspectie blijkt het ding abstract, een verzameling korstige vormen. De galerieassistent vertelt dat ze er een zwierig mannetje in ziet, en verdomd. Net als een Rorschachtest zegt duiding hier meer over de kijker dan over de maker.

Dat maakt het een intrigerend beeldje vol geheimen. Iets wat zijn grote broer, de donderwolk aan het plafond, alleen op de surrealistisch uitziende galeriekiekjes heeft. In het echt heeft het evenveel magie als een verzameling zwarte zakken - wat het ook is. Zo blijkt maar weer dat goede kunst dieper gaat dan een mooi shot op een foto.

Dennis Feddersen, Warning Spectrum, t/m 2 mei 2010 in Galerie Cokkie Snoei, Amsterdam en Rotterdam. www.cokkiesnoei.com