Misschien komt het nog allemaal goed met de kunst. Terwijl de bezuinigingen angst oproepen, opende afgelopen vrijdag Garage Rotterdam: een tentoonstellingsruimte van 500 vierkante meter waar kosten noch moeite gespaard zijn. Zwevende muren, natuursteen, parket met vloerverwarming, een depot met designradiatoren. En, bij de vele high tech snufjes horen i-pads met digitale catalogi die elke bezoeker krijgt aangereikt. De i-pads dragen witleren jasjes.

Tussen al dit schoons is ook nog de kunst te zien waar het de genereuze mecenas - een Rotterdamse zakenman die anoniem wil blijven - allemaal om te doen was. Hij was tegen de ruimte aangelopen, een oude garage en opslag die toch maar niets stond te doen. Hij huurde wat mensen in en een jaar later was de garage omgetoverd in een prachtig pand waar vrijdag een portier een lange rij wachtenden buiten moest houden.

Door de grote ramen hadden zij alvast zicht op een sculptuur van Erik Sep: een grote, net niet instortende maquette van een afbraakpand waar voortdurend water sijpelt door het vervallen trappenhuis met mini-graffiti - een technologisch piekfijn uitgedokterde puinhoop. Deze omgekeerde fontein, voor collectioneurs die houden van de rafelrandjes van onze geordende wereld, hoort in de openingstentoonstelling Hermetic City. Deze gaat over hoe architectuur kunst inspireert. Bezoekers kunnen een vernuftige videogame spelen van Jasper de Beijer, die zo'n beetje de sleutel kreeg tot archieven van Spaarnestad Photo en daar zo'n berg foto's trof uit ons koloniale verleden, dat hij het enkel tot een associatief kunstwerk kon verwerken: een instortend koloniaal paleis in een kapotgeschoten land, met aan de muren etnografische foto's die ook desintegreren.

Prachtig zijn de tekeningen van Dirk Zoete: scènes van bouwlust die veel grootschaligheid beloven, maar waarvan je het nut betwijfelt. De arbeiderspoppetjes in zijn tekeningen vol steigers worden soms Malevichachtige personages, als een soort achterhaald Sovjetideaal dat zal leiden tot het soort decepties die Sep en De Beijer verbeelden.

Zoete's werk brengt tijden in herinnering dat beeldende kunst geloofde in de rechtlijnigheid van de bouwkunst, van het samen optrekken naar een geometrisch uitgedacht wereldbeeld. Dat die twijfel spannender is dan vertrouwen, blijkt in verder nogal zakelijk uitziende tentoonstelling. Kunst kan ook té architectonisch zijn, te uitgetekend, te netjes. Maar misschien is het gewoon zo dat, net als in het werk van Sep en Zoete, die ziel ook in Garage Rotterdam vanzelf met de tijd binnentreedt.



Hermetic City t/m 29 april 2012 in Garage Rotterdam, Goudsewagenstraat 27, Rotterdam. www.garagerotterdam.nl (foto Garage Rotterdam: Dirk Zoete, Ark).